Memoires

Gérard de Visser 18-07-1938/21-02-2021

Mi een stripke op de e. En umda alle Doofpotters een aardig woordje Frans praote, noemde wij hem Sjeraar. Vurzitter van ons clubke vanaf 1984 tot 1991,
Prins van dun Birrekoal in 1993 samen mi adjudant Adje van der Heijden,

Muzikant die alted tege de moat in sloeg. Mar dè moes ie ok, mi hum instrument. Zun lotste bezoek on het gildehuis, wor de kapel repeteert, was vur de workshop van Koen Bloks.
Hij hi genote van deezun dag en noa ut ete bè de Driezeeg is ie wir nor huis gebrocht.
Carnavalskrant rondbrenger, Slagerzanger van de Doofpotters, Leadzanger van ons clublied te vinden op de website onder Muziekske, Commisielid van Idols;
Al sinds heugenis lid van de Doofpotters en umdurrum ons oudste lid. Erelid inmiddels, mar zunnun automatische overboeking van de contributie kreeg ie mar nie stopgezet….
Kon mi du Carnaval op unne stoel zitte en geniete van al het vertier um hum heen,

Trouwe bezoeker van de ledenvergadering en es de rondvraag kwam wies iedereen dè Sjeraar nog iets ging zegge… Mistal positieve kritiek. Iedere week kaarte bè Wim en Marietjes. Toen dè nie mer kon, ging ie bè Joachim kaarte. Toen dè nie mer kon, kwame ze vort bè hum kaarte. Al een poar joar nie mer mee kunne Carnavalle umde zun gezondheid dè nie toeliet; Hij is mi carnavalszondag ooit nog nor dun Herd gereeje um dun utslag van dun optocht mee te make, mar hij moes zunnun auto zo weit weg zette dettie dè eind nie kon lope en wir nor huis moes. We han nog gerre unnu keer muziek gon make in Tilburg be ut verzorgingstehuis. Hij wies da wij da van plan ware en keek er nor ut. Hij wo zelf dan ok meedoen mi zun koebel. Helaas hebbe we gin toestemming gekrege vanwege de coronamaatregele. Sjeraar, namens alle Doofpotters, bedankt vur alles.

WIM van SCHIJNDEL 28-02-1938 / 02-03-2017

Wim was een Doofpotter in hart en nieren.
Samen met het moederke van De Doofpotters zijn Marietje. Vanaf 1978 waren ze actieve leden binnen onze club en altijd van de partij. Hij ging nooit van huis zonder zijn klompen.
Met deze klompen kom hij dansen, op de dansvloer, onder de tafel, op de tafel, het maakte hem niet uit.
Waar je Wim zag, zag je klompen met een koeienhuidje. Dun hond gaan voejeren was een vast begrip met carnavalsdagen. Even op en neer naar Dinther en op de binnenplaats goed opletten zei Wim, dat je niet in het rooi koper gaat staan. Daarna de taxi bellen om terug naar Mirroi te gaan , maar deze chauffeur kwam vaak tevergeefs aan de voordeur.

Ieder jaar bracht hij trouw de carnavalskrant rond in het buitengebied. Dit gebeurde met de auto want dan hoefde hij niet zo ver te lopen.

De afgelopen 39 jaar hebben we met zijn allen vele glaasjes bier genuttigd, en Wim had altijd het eerste en het laatste glaasje in zijn hand. Als het aan hem lag, kwam er aan plezier nooit geen einde.
Roken was 1 van zijn hobby\’s maar dat sjekske draaien lukte niet altijd meer. Dan was er altijd wel een doofpotter die een voorraadje voor Wim draaide, De Laatste jaren met de kroegentocht kwam er tussendoor een glaasje cola of een bekske koffie aan te pas om er voor te zorgen dat hij het einde van de dag ook nog mee kon maken. Sinds Wim afscheid heeft moeten nemen van zijn Marietje veranderde zijn leven compleet. Om zonder Marietje carnaval te gaan vieren was moeilijk voor hem.
Af en toe kwam daar een traantje aan te pas, maar dan was er altijd wel weer een Doofpotter die hem troosten. Deze carnaval lag Wim in het ziekenhuis en ons muziekske heeft in de Driezeeg nog lang zal hij leven voor hem gespeeld. Helaas is dat geen waarheid geworden.
Wij als Doofpotters zullen het nog vaak over jou hebben en aan jullie denken, Met un pilske in ons hand.
 
WIM HOUDOE

Marietje van Schijndel – van Roesel  26-05-1935 / 05-01-2014 

Moederke van de doofpotters In 1978 kwam Marietje naar mirroi, en sloten Wim en Marietje zich aan bij de Doofpotters. Vanaf het begin was Marietje een bezige bij. En als er gefeest moest worden dan was ze altijd van de partij. Het duurde dan ook niet zo gek lang, of Marietje zat in het bestuur. Het bestuur van de Doofpotters had de traditie, om een zwart petje te dragen. Maar dit was vanaf begin jaren 80 afgelopen. Er kwam een rood petje in het bestuur. Een petje wat wij bij de Doofpotters niet meer weg kunnen denken. Naast het secretariaat wat zij ging beheren, zette zij zich ook voor vele andere dingen in zoals!! De kroegentocht, Een presentje voor de bewoners van het verzorgingshuis, Het regelwerk achter de schermen van Idols En natuurlijk haar inzet bij onze muziekkapel En dat is nog maar een fractie Want als er iets moest gebeuren en er kwam niet snel een vrijwiliger Dan hoorde wij Marietje al roepen!!!! De” Doe ik wel. 

Voor Dun Blaouwe Beer was ze ook al geen onbekende. 29 jaar lang heeft ze bij het voorzittersoverleg mee zitten dillegeren. Wij horen Dun Blaouwe Beer er nou nog over buurten. 

Na al deze jaren van inzet vonden de Doofpotters dat Marietje wel iets speciaals verdiend had. Ik belde Haar op en zij dat ze met enkele klubleden een dagje mee uit mocht. Om negen uur s,morgens haalde we haar op en zij kwam al naar buiten gelopen. Ze zei,ik denk dat ik het wel weet waar we naar toe gaan Het zal wel naar een beautyfarm zijn, Moet ik soms een handdoek meenemen ? Ik zeg nee Marietje waar wij naar toe gaan daar hebben ze handdoeken genoeg. Die zelfde morgen ontving zij een koningklijke onderscheiding in de Orde van Oranje Nassau 

Een jaar geleden werd Marietje ziek Maar tijdens haar ziekte bleef ze regelen en knutselen. Het moet allemaal klaar zijn want ik weet ook niet hoe het met mij afloopt ,zei ze dan. 4 weken geleden nog zei ze ineens, ik zal nog even de bus bestellen voor de kroegentocht want als jullie dat moeten doen dan weet ik het ook nie. De bekers voor Idols 2014 had ze alweer klaar staan Ze heeft het nog allemaal mee verzorgd. Het zal dan ook niet gek zijn dat wij in de toekomst, nog vaak zullen zeggen, HOE MOET DAT? Want dat deed Marietje altijd. 

MARIETJE BEDANKT